(Heren)boerenzwaluw

Tijdens de zomervakantie op de boerderij maar eens de handen uit de mouwen gestoken om samen met één van de leden onze kapschuren te voorzien van een elektrische installatie. Naar verluidt zijn beide kapschuren bewust voorzien van een open zolderruimte, in de hoop dat daar boerenzwaluwen zouden gaan nestelen. Inmiddels kan ik uit eigen ervaring verzekeren dat dit plan absoluut is geslaagd. Het lijkt haast wel dat we niet alleen een herenboerderij, maar tevens een zwaluw-kwekerij hebben opgericht met maar liefst twee nesten als eerste ‘oogst’.

Maar wat hebben boerenzwaluwen nu te maken met de aanleg van een elektrische installatie? Niet zo schokkend veel zou je in eerste instantie zeggen. Toch was mijn aanwezigheid op die mooie dag in juli aanleiding voor een bijzondere ervaring.

Een zachte plof

Ergens in de middag waren wij de klus voor die dag aan het afronden. Mijn gelegenheidscollega elektricien was daarmee iets eerder klaar en was reeds naar huis gegaan. Terwijl ik in de educatieve ruimte op een trap het laatste TL-armatuur tegen het plafond schroefde, hoorde ik achter mij een zachte plof, gevolgd door enig gefladder. Voor de volledigheid, de jonge boerenzwaluwen waren inmiddels uitgevlogen en scheerden die dag met de gehele familie onophoudelijk langs en over de kapschuren. De ouders blijken daarbij geen enkel probleem te hebben om telkens de juiste opening naar de zolder te vinden, bij de jonge aanwas ligt dat duidelijk anders.

Gebroken?

Een jonge boerenzwaluw had zich in de toegang naar de zolder vergist en was door de wagenwijd openstaande deur naar binnen gevlogen en was op de weg naar buiten een van de twee grote ruiten tegengekomen. Daar lag het beestje dan, op de grond met het rechtervleugeltje in een anatomische houding die voor boerenzwaluwen zo niet bedoeld kon zijn. Gebroken? Dat hoopte ik toch echt niet en heb na enige aarzeling het beestje toch maar opgepakt. Het viel alleszins mee, het beestje bleek slechts gedesoriënteerd en bleef rustig op mijn hand zitten om bij te komen.

Nadat ik met de zwaluw naar buiten was gelopen bleef het nog steeds rustig op mijn hand zitten en kon het zo van dichtbij observeren. Zo blij als een kind met een nieuw speeltje wilde ik deze bijzondere ervaring natuurlijk direct met anderen delen. Dat was kansloos, werkelijk iedereen aanwezig op de boerderij was spreekwoordelijk tot achter de horizon van ons landgoed verdwenen.

Fotoshoot

Daar stond ik dan, denkend aan hoe ik dit anderen kon laten zien. Niet zo moeilijk natuurlijk, de mobiele telefoon erbij en foto’s maken. Maar eh, die lag nog op tafel in de educatieve ruimte. Er was slechts één (gewaagde) oplossing mogelijk… Jawel, ik ben met het beestje op de hand weer naar binnen gegaan om mijn telefoon te pakken. Deze prachtige foto’s zijn daarvan het resultaat.

Luidkeels begroet

Na de fotoshoot heb ik mijn hand hoog in de lucht gestoken en deze voorzichtig op en neer bewogen om de kleine telg tot vliegen te motiveren. De zwaluw begon daardoor met de vleugels te fladderen waarmee duidelijk werd dat het daadwerkelijk niets mankeerde. Bij de derde ‘startpoging’ vloog de zwaluw op om daarna in de lucht direct door de gehele familie luidkeels begroet te worden. Mijn dag, en zelfs week kon daarna niet meer stuk door deze prachtige ervaring! En ja, uiteraard houd ik de deur van de educatieve ruimte voortaan goed gesloten.

Erwin Slotboom